مبانی نظری خودپنداره

در پژوهش های جدید روانشناختی، خودپنداره از جمله موضوعاتی است که توجه زیادی را به خود معطوف ساخته و به عنوان یک موضوع مهم در روانشناسی مطرح است. خودپنداره، يكي از مهمترين عوامل موفقيت در زندگي افراد مي­باشد. اگر فرد توانايي­ها و استعدادهاي خود را بشناسد و تلقي و برداشت مثبتي از توانايي­هاي خود داشته باشد و به اين باور برسد كه مي­تواند به آن چيزي كه استعدادش را دارد برسد، اين شناخت باعث افزايش بازدهي و كارآمدي و تحقق اهداف او مي­شود (صادقي و خوش كردار، 1393). از نظر راجرز و کلی [1] ، مفهوم خود، نقش مهمی در یکپارچه ساختن عملکرد انسان داشته است. کمبز [2] به نقل از کاوسیان و کدیور(1394) معتقد است که حفظ و نگهداشت خود درک شده انگیزه تمام رفتارها می­باشد. مفهوم و تعاریف خودپنداره