معرفي سير تكويني مشعل هاي صنعتي تا شكل گيري سامانه هاي احتراقي بدون شعله

چكيده: رايج ترين روش جهت افزايش راندمان حرارتي كوره ها، پيش گرم كردن سوخت و اكسيد كننده ورودي به كوره توسط انرژي موجود در گازهاي حاصل از احتراق است. ليكن مهمترين اشكال اين روش افزايش حداكثر دماي شعله و در نتيجه افزايش توليد گاز دودكش به سه روش حرارتي، آني و موجود در سوخت است. امكاني كه با سوزاندن نوعي سوخت, شعله ايجاد شده به همراه بخشي از تجهيزات كه براي مخلوط كردن و جهت دادن به جريان سوخت و هوا, در كوره، توربين هاي گازي و يا ديگ بخار, كاربرد ويژه مي يابد؛ سامانه مشعلي است. از اين طريق احتراق سريع حاصل مي آيد با اين امكان از بروز احتراق كامل مخلوط سوخت و هوا اطمينان حاصل مي شود به گونه اي كه خود تأمي نكننده وظيفه گرمايي در سيستم است. مشعل در حقيقت وسيله اي براي ايجاد